Van dingen waar ik blij van word ….

 

Ik kan blij worden van kleine dingen. Als het mooi weer is stap ik op de fiets en rijd binnen een paar minuten door het mooiste landschap wat ik kan bedenken. Ik fiets langs weiden en velden
vol jonge maïs, maar als ik de andere kant op ga fiets ik binnen no time door de hei of langs de vennen. Ik voel me dan steeds weer een bevoorrecht mens en dat is goed om je zo te voelen. Dan vallen de dingen die soms niet meezitten stukken makkelijker te hebben. Het is heerlijk om uit te waaien en met een half uurtje fietsen heb ik weer behoorlijk wat energie opgedaan.

‘s Ochtends in alle vroegte kun je me, bij mooi weer, vinden in mijn tuin. Buiten de vaste planten heb ik ook een behoorlijk aantal potten gevuld met allerlei seizoenplanten. Om er zo lang mogelijk plezier van te hebben vertroetel ik deze behoorlijk. Ik geef ze liefdevol water en verwijder alle uitgebloeide bloemetjes en verwelkte of verdorde blaadjes. Het is heerlijk zo, alles is nog zo stil buiten, alleen de vogeltjes kwetteren dat het een lieve lust is en de dag is nog net niet echt begonnen.  
Mooie lapjes doen bijna het zelfde met me. Als het weer niet echt uitnodigt om te fietsen, dan ga ik winkelen op het www. Ik heb inmiddels een hele verzameling online stores tussen mijn favorieten staan die de meest verleidelijke collecties aan stoffen of patronen hebben. Omdat de meeste winkels in de USA of Australië gevestigd zijn is de prijs over het algemeen ook nog interessanter dan hier. Ik kan uren zoet zijn met het vullen van een virtueel karretje, dat ik aan het eind meestal braaf leeg maak, want ik zou niet eens weten waar ik het nog op moet bergen. Maar soms loop ik tegen iets op, dat zo mooi is, of zo goedkoop, of dat ik simpelweg gewoon wil hebben, dat ik de verleiding niet kan weerstaan. Ik heb laatst dus bij een van mijn favoriete leveranciers Crab Apple Hill een paar prachtige patronen uitgezocht. Toen ik de kussens zag jeukten mijn vingers om deze ook te maken en de Kerstquilt was zo eenzaam mooi dat ik ook die maar heb besteld. Ik ben de kussens aan het maken op zandkleurig linnen in twee dicht bij elkaar liggende tinten, het is meer werk dan ik dacht, maar het schiet al op. Op de foto is nog niet duidelijk te zien hoe het er precies uitziet, maar je krijgt een idee. De dubbele rand is niet de rand van het kussen. De kaart komt midden op een kussen met een brede rand er om-heen. Het kussen wordt ongeveer 40 x 60 cm.

Een goede quiltster heeft meer projecten onder handen en dus heb ik er ook meerdere tegelijkertijd. Ik ben geabonneerd op de BOM van Leanne’s House “Down in the Garden”.
Tot nu heb ik vier blok- ken ontvangen. Omdat ik met meerdere dingen bezig was, mocht ik van mezelf hier niet aan beginnen voor ik een ander project af had. Maar ja, soms breek ik afspraken met mezelf. Vorige week had ik een vervelende bronchitis opgelopen, het was zo lastig dat zelfs mijn stem weg was. Ik was dus gewoon zielig en om mezelf te troosten mocht ik aan een blok beginnen. Het is veel meer werk dan de andere projecten van Leanne die ik tot nu toe onder handen had. Het blok wordt gepatched, gestitched en ook nog samengesteld met allerlei technieken zoals appliqueren en English Paperpiecing. Het is arbeidsintensief, maar het wordt leuk!

Natuurlijk zijn er nog veel meer dingen waar ik blij van wordt, mijn gezin, onze kleinkinderen, mijn huis. mijn beevriendinnen en nog veel meer. Ik ben best een gelukkig mens!

Van twee kleine tornado’s en een lange week…..

Vorige week donderdag kwam de tweeling voor een weekje logeren. Hun ouders gingen naar Istanbul dus de dames kwamen hier. Normaal gesproken komen ze voor een dag of drie, heel af en toe vier en na die dagen besef ik me weer heel goed dat er een leeftijd is voor alles. De dames en hun broer logeren hier al regelmatig vanaf 6 weken na hun geboorte. Eens per maand kwamen ze met zijn drieën hier zodat hun ouders – en vooral hun moeder – even wat bij kon komen. We hebben dus vanaf het begin met poppen gespeeld, compleet met nachtvoedingen. Ze voelen zich hier thuis, praten over “”mijn” kamer en sjouwen inmiddels door het hele huis. Dat wordt wel steeds gemakkelijker, ze lopen zelf wel twee trappen op, en weer af, zodat ik dat niet meer hoef.

We hadden de zandbak uit de mottenballen gehaald, er moest alleen nog zand komen, dus we togen samen met de dames naar de Boerenbond voor een paar zakken zand. Voor een paar euro hebben ze dagenlang plezier gehad met hun schepjes en vormpjes.

Volledig album bekijken

Vanaf de eerste dag dat ze hier waren scheen de zon en aangezien we net nieuwe fietsstoeltjes hebben was het fietsen geblazen. Ze vonden het enig en kletsten honderduit over wat ze allemaal zagen. De eerste dag reden we langs het kanaal waar grote boten voeren, ze keken hun ogen uit. Er was net gemaaid en het rook heerlijk, ze bleven snuiven!

Op een half uurtje fietsen van ons huis zijn er “duinen”, een enorme zandverstuiving, waar het heerlijk fietsen en spelen is! Na die kleine zandbak thuis, was dit een supergrote, zover je kijken kon zand en “bergen” waar je tegen op kon klimmen.

Volledig album bekijken

Een van de “attracties” bij deze opa en oma is het knutselen. We schilderen en knippen en plakken wat af! Hele galerieën kun je er mee vullen, prachtige naïeven zijn het. We kleien met allerlei vormpjes en vooral stickers zijn erg in om te gebruiken.

Zo gaat het dus een hele week, want bij Opa en Oma is alles anders. Ik ben nog net geen entertainment centre, maar de mogelijkheid tot commercie is dichtbij….

Zelfs de planten water geven is een speciale bezigheid. Doe ik dat normaal in 15 minuten met hun erbij ben ik minstens de dubbele hoeveelheid tijd kwijt. Ze hebben beiden hun eigen gietertje wat ik steeds moet vullen omdat ze het bijna gelijktijdig boven de planten omkeren. Hun afdeling is dan ook de border, want daar maakt zo’n hoeveelheid niet zo veel uit en aan het eind van de ronde mogen ze een plant nog wat extra water geven.

‘s Ochtends rond 10.00 uur heb ik het gevoel dat ik al een hele morgen achter de rug heb, normaal zitten we rond die tijd aan het ontbijt! Denk nu niet dat ik meer uren in de dag heb, verre van! Geen enkele avond heb ik het volgehouden tot 21.00 uur, ik probeerde wel om nog wat te doen, maar ik haalde het gewoon niet. Van quilten of stitchen is dus helemaal niets gekomen. Het is hartstikke leuk om ze hier te hebben, maar na een week heb ik toch wat tijd nodig om weer bij te komen…..

Van bakken, koffertjes en labels

Soms erger ik me wild aan mezelf. Ik ben van nature een georganiseerd type en heb mijn eigen systeem van opbergen. Lang geleden heb ik me al aangewend om een “terugvindsysteem” op te zetten i.p.v. een “opbergsysteem”. Het verschil tussen deze twee systemen is dat het eerste voor iedereen duidelijk in elkaar zit en het tweede alleen voor de maker van dit systeem.

Op mijn werkkamer heb ik dus alles in bakken, laden en sinds kort ook in koffertjes. Ik ben sinds een tijdje helemaal weg van die dingen en koop alle koffertjes die ik tegen kom. Wat in de laden en bakken zit is vrij overzichtelijk, vooral omdat de bakken doorzichtig zijn. Ik heb mijn FQ’s op kleur opgeborgen, er zijn aparte bakken voor batiks en country stoffen en ik heb de lopende projecten ieder in hun eigen bak zitten.

Op de project bakken staat keurig wat er in zit, zodat ik in een oogopslag zie welke bak ik nodig heb. Als ik naar een Bee ga en ergens aan wil werken hoef ik alleen die betreffende bak maar mee te nemen, dan heb ik alles meteen bij elkaar.

Alleen, die koffertjes! In de loop van de tijd stopte ik allerlei dingen in verschillende koffertjes. Toen er nog maar twee of drie waren was dat te overzien, maar hoe meer koffertjes ik verzamelde, hoe lastiger het werd om alles terug te vinden. Toen heb ik er maar labeltjes aan gemaakt. Ik vond die ouderwetse labels wel aardig, misschien iets te groot, maar nu kan ik tenminste zonder leesbril lezen wat er op staat en wat in welk koffertje zit.

Ik heb een heerlijk lichte werkkamer, het liefst zit ik op dit plekje want ik kijk uit over de hele straat. Vooral in de lente als al het frisse nieuwe groen weer tevoorschijn komt is dat genieten.

 

De linker tafel is in hoogte verstelbaar, gewoon op een knopje duwen en de boel gaat omhoog of omlaag. Als ik de tafels even hoog laat staan heb ik een werkblad van meer dan 3 meter lang en 1 meter breed. Heerlijk om aan door te quilten.

Aan de andere kant, met de rug naar het raam staat mijn pc. Handig om iets op te zoeken of even mijn mail te beantwoorden als ik even pauze neem.

Alleen moet ik er wel steeds opletten dat ik niet de tijd vergeet als ik aan het surfen sla. Er zijn zo veel leuke en interessante dingen te vinden op het internet dat de tijd voorbij lijkt te vliegen.

Zo alles is weer aan kant en overzichtelijk. Ik kan alles weer vinden zonder eerst allerlei bakken en koffertjes te moeten openen. Nu nog tijd vinden, ik ben bang dat ik vergeten heb waar ik dat heb opgeborgen…….