Herfst

Wat gaat de tijd toch snel. Het is al weer herfst! Het licht verandert langzaamaan en de lucht wordt ook al anders.
's Nachts is het al best frisjes, zeker als het onbewolkt is.

In mijn tuin zie je alle kleuren zachtjes wegtrekken, alleen de lampionnetjes worden prachtig oranje en op sommige plaatsen staan fantastisch mooie paarse lupinen. De monnikskap is bijna open en het anemoontje wiegt op haar beschutte plaats zacht heen en weer.

De meeste hortensia's zijn van kleur verschoten, van bordeaux en blauw naar een vaalbruin, op eentje na. 

 

Deze staat nog steeds mooi te zijn, vooral in de ochtendzon.

Het leuke aan de seizoenen herfst, winter en lente is dat ze zich specifiek lenen voor het decoreren van het huis. In de zomer doe ik dat niet echt, de meeste tijd zijn we toch weg of buiten. 

Maar als de herfst komt, ga ik weer eens in mijn kasten snuffelen naar leuke herfst dingen. Ik maak dan een paar gezellige hoekjes, pak mijn kaarsjes en kaarsen er weer bij en de sfeer is er meteen weer.

 

Eentje als je binnen komt, een aantal in de woonkamer, waarvan dit er een is:

 

Gezellig toch?

Tjuuuuus

Mac 

 

 

 

Blogvakantie?

Na een lange blogvakantie (nou ja vakantie...) begin ik maar weer eens met frisse moed.

Veel gequilt is er ook niet, ook daar had ik een vakantie ingelast. Om me heen was het ook erg appellig, de quiltlijst waar ik lid van ben was op sterven na dood en dat was erg vervelend. Door het praten over allerlei dingen die met quilten te maken hebben, leer je veel, maar ik werd er vooral door gestimuleerd. Als je wereld al kleiner is, wordt het daar niet beter van.

Maar ineens, tot mijn grote blijdschap leefde de lijst weer op, er werd aan alle kanten gereageerd en dat stimuleerde mij om maar weer eens ergens aan te beginnen.

Ik ben al erg lang aan Tail Feathers bezig, ik quilt hem (of is het haar?) met de hand door en dat schiet niet heel erg hard op. Maar ik heb de raad van een wijs quiltster opgevolgd en probeer iedere dag 3 draadjes te doen. En langzamerhand kom ik dichter bij het eind.

 

 

Maar een mens moet wat te kiezen hebben, dus wilde ik nog wat anders omhanden hebben. Ik pakte enthousiast mijn Baltimore Album, maar na een uurtje tekenen, besloot ik dat dit nog even te hoog gegrepen was. Gelukkig had ik net een eenvoudig maar leuk patroon gekregen van een klein quiltje. Al een tijdje was ik op zoek naar iets wat niet al te groot mocht zijn. Het moest een cadeautje worden en dit was erg geschikt daarvoor.

Het patroon dat ik kreeg stond op een foto, dus de maten moest ik een beetje gissen. De maat van de blokken hield ik aan. Het zijn twaalf vlinders, allemaal verschillend van kleur. Toen ik ze alle twaalf af had, en op de blokken geplaatst kwam ik erachter dat ze eigenlijk te groot waren, of de blokken te klein. De blokken waren het gemakkelijkst om aan te passen, dus de vlinders van de blokken af, grotere blokken gesneden en de vlinders weer op de blokken geplaatst. Nu ben ik alles aan het quilten.

 

Ik moet de voelsprieten nog borduren, al blijkt nu dat ik dat beter voor het sandwichen had kunnen doen. Misschien ga ik het nog opleuken met rhinestones of pailletten, maar dat zie ik wel na het quilten.

In ieder geval zit de vaart er weer een beetje in, nu gewoon nog even volhouden.

Tjuuuuus

Mac

Af!

Op 10 oktober ( ja zo lang geleden al weer) volgde ik mijn tweede workshop bij Ingrid oftewel Supergoof. Deze keer leerde ze ons een merklap maken, maar dan geappliqueerd met allerlei stofjes. Het was een hartstikke leuke dag, waarin ik weer heel veel geleerd heb. Mocht je nog nooit een workshop bij Ingrid gevolgd hebben, doen!

Aan het eind van de dag ging ik naar huis met een letter A en het begin van de B.

‘s Avonds maakte ik nog snel het begin van de C en toen gebeurde het….. Ik was verslaafd aan dit werk. Ik kon het haast niet meer loslaten.

Ieder vrij moment knipte en plakte ik en zag heel langzaam mijn merklap groeien. Soms moest ik het werk een paar dagen laten liggen omdat er dingen waren die écht gedaan moesten worden. Maar als ik dan weer een doorwaakte nacht had, pakte ik met plezier mijn merklap weer, zodat het niet kunnen slapen wat minder erg werd.

En eindelijk, na weken lang door buffelen was de top klaar en kon de achterkant er tegenaan. Nog een tunnel en hij was AF! Ik geloof dat dit het eerst van mijn leven is dat een quilt(je) het stadium van UFO heeft overgeslagen! Het resultaat is zo mooi, ik ben er zo blij mee!

Sommige letters zijn beter uitgevallen dan de andere, vooral met de K ben ik minder gelukkig, daar zoek ik nog een oplossing voor. Maar ach. een mens is niet perfect, toch?

Tjuuuuus!

Mac

Heeeeel simpel appliqueren….

Kan dat? Jazeker kan dat, tenminste dat kan ik na de grandioze workshop bij Supergoof bij heel veel quilters een bekende naam.
Ik ben al heeeel lang onder de indruk van haar werk en volg met heel veel plezier haar blog.
Sinds een tijdje woont ze in de stad naast ons dorp, sterker nog, ze woont maast Dorrie. En daar werd de workshop gegeven.
Al jaren appliqueer ik, maar liep toch wel tegen kleine dingen aan, die ik nooit goed genoeg kon oplossen. Tenminste dat vond ik zelf en ook al werd er dan gezegd dat het er prima uitzag, ik bleef het zien…..
Volgens Goof kon appliqueren heel simpel, toen ik dat las wilde ik dat natuurlijk ook zien. Dit patroon kregen we.

Samen met een heel gezellige quiltster zat ik aan een tafeltje in de gezellige winkelruimte van Dorrie, wat buiten het aparte sfeertje nog het voordeel had dat Ingrid de uitleg hier gaf, dus ik kon lekker blijven zitten

Vanaf het begin was het leuk, het patroontje, de uitleg, zelfs het knippen was prettig! We konden al snel aan de slag met onze lapjes en de hulpmiddelen volgens de “Supergoofmethode” en echt, het was zo simpel, dat ik me afvroeg waarom ik niet zelf daar op gekomen was.

Ik heb een fantastische avond gehad, gezellig – niet in de laatste plaats door mijn “tafelgenoot”-, maar ook heel leerzaam en inspirerend. Ik kan alle dingen die ik geleerd heb zo overnemen bij het maken van mijn Baltimore album.
Ik vond het zoooo leuk, dat ik me meteen ook maar ingeschreven heb voor de workshop Goofse Broderie Letters. Ik verheug me er nu al op!
Tjuuuuuus

Mac

De weg naar de hel…

is geplaveid met goede voornemens zegt het spreekwoord. J

Zo ook bij mij dus maar deze keer was ik echt van plan om mijn Bella Garden te gaan dubbelen en doorquilten. Hij lag al zooooo lang te wachten.

Twee weken terug had ik de tussenvulling bij Aztec Rose in Zwijndrecht gekocht. Eigenlijk ging ik er heen om wat Homespuns af te halen – ik miste wat nummers en daar waren ze nog op voorraad (en tegen een aardige prijs ook nog!), maar als je daar binnen komt, lijkt het wel luilekkerland. We zijn daarna nog aan de Merwede gaan lunchen, het was toen nog lekker weer……

De gestreken achterkant lag al op mijn tafel, de tussenvulling was ook al geplaatst en toen… toen ik de top erop wilde leggen, kon ik niet meer terug omhoog. Echt? Ja écht! Aaach sielig! Ja best wel eigenlijk, want het ging niet geheel pijnloos.

Wat nu? Ik had al zo lang niets aan quilten gedaan (maanden!) en ik had me er zo op verheugd om vandaag gezellig op mijn werkkamer te vertoeven. Maaaaar, niet getreurd. Toen ik bij Aztec Rose was had ik met behulp van Ingrid een aantal batiks uitgezocht die ik écht, nee heus echt niet in mijn collectie had. Een hele tijd terug vond ik een erg mooie foto (die ik nu natuurlijk nergens meer kan vinden) op internet, van een bergdorpje (ik denk in Italië\) die ik zooooo mooi vond dat ik meteen besloot om daar nog eens iets mee te gaan doen. Gelukkig had ik hem meteen geprint, en aan de hand van deze foto heb ik nog wat batiks uitgezocht.

En daar ga ik nu dan maar aan beginnen. Het is tweede keus (duh!) maar ach, je doet het er maar mee. De achtergrond is klaar, ik heb de hele boel al getekend, nu eens kijken hoe ik dit alles het best kan overbrengen. Maak ik een impressie, dus alleen met kleuren, of maak ik een natuurgetrouwe afbeelding, ook nog zo’n dilemma!

Daar ga ik nu maar eens goed over na denken, dat kan trouwens ook zittend en zelfs liggend!

Tjuuuuuus

Mac