Herfst

Wat gaat de tijd toch snel. Het is al weer herfst! Het licht verandert langzaamaan en de lucht wordt ook al anders.
's Nachts is het al best frisjes, zeker als het onbewolkt is.

In mijn tuin zie je alle kleuren zachtjes wegtrekken, alleen de lampionnetjes worden prachtig oranje en op sommige plaatsen staan fantastisch mooie paarse lupinen. De monnikskap is bijna open en het anemoontje wiegt op haar beschutte plaats zacht heen en weer.

De meeste hortensia's zijn van kleur verschoten, van bordeaux en blauw naar een vaalbruin, op eentje na. 

 

Deze staat nog steeds mooi te zijn, vooral in de ochtendzon.

Het leuke aan de seizoenen herfst, winter en lente is dat ze zich specifiek lenen voor het decoreren van het huis. In de zomer doe ik dat niet echt, de meeste tijd zijn we toch weg of buiten. 

Maar als de herfst komt, ga ik weer eens in mijn kasten snuffelen naar leuke herfst dingen. Ik maak dan een paar gezellige hoekjes, pak mijn kaarsjes en kaarsen er weer bij en de sfeer is er meteen weer.

 

Eentje als je binnen komt, een aantal in de woonkamer, waarvan dit er een is:

 

Gezellig toch?

Tjuuuuus

Mac 

 

 

 

Blogvakantie?

Na een lange blogvakantie (nou ja vakantie...) begin ik maar weer eens met frisse moed.

Veel gequilt is er ook niet, ook daar had ik een vakantie ingelast. Om me heen was het ook erg appellig, de quiltlijst waar ik lid van ben was op sterven na dood en dat was erg vervelend. Door het praten over allerlei dingen die met quilten te maken hebben, leer je veel, maar ik werd er vooral door gestimuleerd. Als je wereld al kleiner is, wordt het daar niet beter van.

Maar ineens, tot mijn grote blijdschap leefde de lijst weer op, er werd aan alle kanten gereageerd en dat stimuleerde mij om maar weer eens ergens aan te beginnen.

Ik ben al erg lang aan Tail Feathers bezig, ik quilt hem (of is het haar?) met de hand door en dat schiet niet heel erg hard op. Maar ik heb de raad van een wijs quiltster opgevolgd en probeer iedere dag 3 draadjes te doen. En langzamerhand kom ik dichter bij het eind.

 

 

Maar een mens moet wat te kiezen hebben, dus wilde ik nog wat anders omhanden hebben. Ik pakte enthousiast mijn Baltimore Album, maar na een uurtje tekenen, besloot ik dat dit nog even te hoog gegrepen was. Gelukkig had ik net een eenvoudig maar leuk patroon gekregen van een klein quiltje. Al een tijdje was ik op zoek naar iets wat niet al te groot mocht zijn. Het moest een cadeautje worden en dit was erg geschikt daarvoor.

Het patroon dat ik kreeg stond op een foto, dus de maten moest ik een beetje gissen. De maat van de blokken hield ik aan. Het zijn twaalf vlinders, allemaal verschillend van kleur. Toen ik ze alle twaalf af had, en op de blokken geplaatst kwam ik erachter dat ze eigenlijk te groot waren, of de blokken te klein. De blokken waren het gemakkelijkst om aan te passen, dus de vlinders van de blokken af, grotere blokken gesneden en de vlinders weer op de blokken geplaatst. Nu ben ik alles aan het quilten.

 

Ik moet de voelsprieten nog borduren, al blijkt nu dat ik dat beter voor het sandwichen had kunnen doen. Misschien ga ik het nog opleuken met rhinestones of pailletten, maar dat zie ik wel na het quilten.

In ieder geval zit de vaart er weer een beetje in, nu gewoon nog even volhouden.

Tjuuuuus

Mac