In februari begon ik – samen met mijn 4 beevriendinnen – aan een reis. We gingen samen op weg, we begonnen aan the Journey of a Quilter. Het is nu acht maanden verder en de top van dit reisverslag zit in elkaar.
Ik ben er best blij mee, want ik vind het een mooie top. Alles wat quilten zo leuk maakt zit er in. Dan bedoel ik niet alleen stofjes, patchen, stitcheries en quilten, maar ook alle dingen die je deelt met je beevriendinnen bijvoorbeeld, of online, met leden van de groep waar ik me bij heb aangesloten. Er staan prachtige teksten op, vooral het middenstuk is een favoriet van me. Het zijn bijna clichés zo waar zijn ze. Nu nog op zoek naar een rand en een achterkant en als ik die gevonden heb eens nadenken hoe ik precies ga quilten. Ik heb al een aantal embellishments verzameld die ik hierin wil gaan verwerken, maar hoe precies weet ik nog niet. Het zijn prachtige schaartjes, hartjes, engeltjes en andere bedeltjes die in de quilt kunnen worden gewerkt. Misschien doe ik ook nog iets met kantjes en bandjes, maar daar ben ik nog niet zeker van. Eerlijk gezegd heb ik ook geen idee hoe ik de rand ga maken, ik voel wel voor een groot patroon en dan gewoon stroken als rand. De quilt an sich is al druk genoeg, daar past beter een eenvoudig kader om denk ik. Als ik zo naar de quilt kijk ligt het voor de hand om er iets blauws omheen te zetten.
Volgende week hebben we weer JoaQ bee. Een top is al helemaal af, met rand erbij, de overigen hebben de blokken al zover af dat de tops ook al bijna in elkaar zitten. Ik zal zoveel mogelijk foto’s maken, altijd leuk om te zien hoe verschillend ze zijn.
Voor de Tail Feathers is de achterkant net binnen gekomen. Na lang zoeken vond ik nog 4 yards van een van de stoffen uit de serie Fig Tree Patisserie die ik voor de top gebruikt heb. De prijs was nog heel interessant ook. Nu kan ik ook deze top gaan dubbelen en daarna quilten. Ik ben van plan om deze lapquilt op de machine te quilten, nu maar hopen dat dit een beetje mooi gaat. Het meeste zal wel in de ditch gequilt gaan worden, dus dat moet te doen zijn.
Ik ben helemaal in de ban van een nieuw TV programma “The Voice of Holland”. Het gaat me niet zozeer om de talentenjacht, maar er wordt zo goed gezongen en zoveel nummers waarvan ik ineens denk “oh ja, da’s waar ook, die en die zong toen al zo goed”. Dat is heel erg leuk, want ik word herinnerd aan nummers die ik of compleet vergeten ben, of al jaren niet meer van gehoord heb.
Gisteren was er een man die rastafari was, niet alleen in uiterlijk, maar zeker ook in zijn gedragingen. Hij zong No woman no cry van Bob Marley en ineens was ik weer jong en zong uit volle borst het nummer mee.
Mijn kinderen hebben de idee dat ik van net iets na de Middeleeuwen kom volgens mij, want steeds als ik iets mee zing dat hen ook bekend in de oren klinkt vragen zij zich af hoe ik die teksten toch allemaal weet. Ik probeer hen steeds weer uit te leggen dat de originelen uit “mijn tijd” komen en dat zij slechts de coverversies hoorden. Maar hoewel ik best af en toe een stukje down Memory Lane wil lopen, kan ik toch ook met plezier luisteren naar sommige zangers en zangeressen van nu. Ik ben een groot bewonderaar van Alan Clarke bijvoorbeeld
Mijn MP4 speler is een mengelmoes van muziek van aanvang 60er jaren tot nu toe en heel veel er tussen. Dus mocht je ook een trip naar Memory Lane willen ga dan eens kijken bij de Voice of Holland, wie weet hoever je terug in je geheugen gaat…….
Bedenk wel:ware schoonheid zit van binnen
helaas zit ware lelijkheid meestal van buiten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een berichtje achter. Ik lees graag wat je ervan vindt.