Van alles en niets….

Meer dan anderhalve maand heb ik niets geschreven op dit blog. In die tijd viel de winter in, kwam Sint Nicolaas langs, begon de advent, moesten de kerstkaarten de deur uit en de kerstcadeaus gekocht. En in diezelfde tijd werd ik ziek. Vandaar dat er niets meer geschreven werd na 1 november.

Eigenlijk heb ik niet veel te schrijven want een mens in bed is niet echt productief en maakt stukken minder mee.  Het enige dat je doet – ik tenminste – is tv kijken en dan naar bijna alles wat beweegt. Maar om nu het jaar af te sluiten op 1 november vond ik wel erg vroeg.

De winter viel vroeg dit jaar en tot mijn verbazing is het strooizout al bijna op. Na de winter van afgelopen jaar berichtten veel gemeentes dat ze nu op alles waren voorbereid, de bunkers lagen vol met zout, laat de winter maar komen! Dan komt die winter, weliswaar wat aan de vroege kant en hoppa! het sneeuwzout is al bijna op. Wat ik ook bedenk, ik begrijp het niet. Als de winter nu pas zou invallen, zouden we dan wel genoeg zout hebben tot - laten we zeggen - eind februari? Zo ja, dan hebben we nu toch genoeg tot minstens eind januari, dus hoe kan het op zijn?

Maar goed, het is al een tijdje winter, met sneeuw en vorst en akelige wind. Op twee dagen na, toen regende het. Ik heb nog nooit zoveel vogels in mijn tuin gezien en deze week zag ik zelfs een egeltje. We hebben meteen een egelhuis aangeschaft en ingericht en nu maar hopen dat het bewoond gaat worden. Het is niet makkelijk te checken, want het huis staat in een beschutte omgeving, maar ik heb voer neergelegd aan het begin van de egeloprit, als het weg is hebben we een bewoner. Of een kat, want egels eten o.a. kattenbrokjes, dus die heb ik neergelegd. Het lijkt wel of de mezen, merels en mussen aan elkaar doorgeven dat het voer hier in de tuin zeer aantrekkelijk is, want mijn Birds Mac wordt steeds drukker bezocht.

Ook de rest van de tuin en omgeving ziet er uit als een kerstkaart. Heerlijk om naar te kijken en fijn om te weten dat je niet naar buiten hoeft als je niet wilt.

Op quiltgebied heb ik niet veel te melden, simpelweg omdat ik niet veel gedaan heb. Ik moest nog twee blokken maken voor een groep waar ik bij ben, die heb ik gelukkig nog net op tijd kunnen maken. Voor de tweeling heb ik nog voor 5 december een tasje gemaakt naar een ontwerp van een Bee vriendin van me.

De meiden zijn er helemaal weg van, een van hen had de tas zelfs om haar schouder hangen tijdens het tanden poetsen!

De blokken van “Stitching for Christmas” heb ik wel allemaal af, maar ik ben bang dat dit een project voor kerstmis 2011 wordt. Het meeste werk is al gedaan, dus dat moet zeker lukken.

Zo, dit was dus echt over alles en niets, ik ben heilig van plan om komend jaar een stuk productiever te zijn. Er staat nog zo veel op mijn lijstje o.a. een Baltimore Album. Ik heb me al ingeschreven voor een BOM die eind januari begint, het is ook een Baltimore met de naam Roses of Remembrance. Samen met een van mijn Bee vriendinnen ga ik er aan beginnen. Daar kijk ik echt naar uit. Ook wil ik eindelijk gaan beginnen aan McKenna Ryans Cuccina Italiana. Het patroon en de bijbehorende stoffen liggen al bijna twee jaar te wachten, dus het wordt de hoogste tijd. Maar eerst op naar de kerst!

Van Stitcheries, katoen en zijde….

Zoals ik al eerder schreef komen er allerlei ontwerpen voor Kerst in mijn mailbox, de een nog leuker dan de ander. Ik ben druk bezig met de 12 Days of Christmas, morgen komt de laatste aflevering al weer, maar ik loop ietsje achter ben ik bang. Want er komen meer leuke dingen binnen die ik niet wil laten lopen.

Zo zijn er een aantal quilters die gezamenlijk een project hebben gelanceerd “Stitching for Christmas” hier kun je er meer over lezen. Allemaal stitcheries, dus ik was meteen verkocht. Gelukkig waren er nog maar 3 afleveringen geweest toen ik dit project tegenkwam (inmiddels zijn het er 5), dus ik kon het nog wel inhalen. Toen ik begon bedacht ik dat ik deze keer maar weer eens DMC garen zou gaan gebruiken, daar had ik nog zo veel van en het is jammer om daar niets mee te doen. Normaal gebruik ik Venne katoen, toch echt mooier dan DMC, maar ja. De eerste 4 had ik vrij snel voor elkaar, dit zijn ze:

Toen kwam deel 5. Een krans van dennentakken met twee roodborstjes erin. Als garen werd een verloopgaren aangegeven. Eerst probeerde ik het met Venne, in één kleur, daarna met DMC. Ook hier had ik geen verloopgaren van. De krans werd niet mooi, noch met het ene, noch met het andere garen. Ik begreep waarom er een verloopgaren werd geadviseerd. Hiermee zou er leven komen in de krans. Nu had ik vorige maand een aantal zijden borduurgaren via internet besteld bij The House of Embroidery. Prachtige tinten, de een na de ander.

De kleuren waren prachtig, allemaal! Alleen de kleurnamen geven je al de kriebels om te beginnen, ze heten Bush, hydrangea, mango, camelia of berries en het mooie is dat dit ook fantastisch de kleur weergeeft. Een aantal van deze kleuren hebben ook nog eens een prachtig verloop. Ik had o.a. 3 groenen die erg mooi naast elkaar pasten en verlopend van kleur waren. Dus bedacht ik dat ik misschien met deze zijde wel het effect zou kunnen krijgen wat ik zocht. Hoe meer ik borduurde, hoe mooier ik het vond worden. Toen ik klaar was lag het blok er prachtig bij. Zo mooi dat ik me sindsdien afvraag of ik de andere blokken niet overnieuw moet maken maar dan met deze zijde.

Voorlopig denk ik er nog even over na….

Al surfend op internet kwam ik laatst op het blog van Helen (Hugs ‘n Kisses). Zij had een blok ontworpen waarvan het de bedoeling was dat je dit zou maken en doorsturen aan een quiltvriendin. Natuurlijk was het dan ook de bedoeling dat je zelf vervolgens ook een blok van iemand anders ontving. Een soort kleine Round Robin zeg maar. Ik vond het een aardig blok en heb het (natuurlijk) opgeslagen, maar ik was niet meteen van plan er iets mee te doen. Toen ik dit weekend een klein werkje zocht om mee te experimenteren, bedacht ik me dat ik dit blok nog had liggen. Ik wilde eens wat uitproberen met toegevoegde kleur en dit blok was daar uitermate geschikt voor. Het blok dus overgenomen op stof, ingekleurd met mijn aquarel potloden, met een natgemaakt penseel de kleur verspreid over de verschillende vlakken en daarna alles gestitched met bijpassende kleuren. Dit is het resultaat:

Voor een eerste poging vind ik het nog niet eens zo gek uitgevallen. Ik wil een volgend keer nog wat verder gaan en wat verschillende materialen gaan toevoegen. Helemaal eruit ben ik nog niet, maar dat komt vanzelf.

Nu morgen maar eerst een kijken wat de laatste aflevering van 12 Days of Christmas brengt, morgen middag heb ik mezelf een uitje naar een quiltwinkel in Best beloofd…….

Van Milot en de Nachtelijke Maan…..

Soms heb ik even geen zin in patchen, stitchen of quilten, maar ik ben geen mens om niets te doen. Ook al houd ik erg van lezen, ik heb geen zitvlees en lees meestal tussen twee bedrijven door. Als ik aan het koken ben en ik moet even een kwartiertje wachten dan neem ik snel een boek erbij en zo (en natuurlijk nog op veel meer tijden gedurende de dag) lees ik toch een behoorlijk aantal boeken.

Dus lezen is geen optie als ik toch nog even iets wil doen en voor die keren heb ik dus mijn speciale la. In deze la liggen projectjes die niet erg veel tijd in beslag nemen en waarvoor ik alle benodigdheden wel ergens in mijn opbergsysteem heb zitten. Zaterdag dook ik dus even in de la en vond er Milot. Een pakketje dat ik in februari kreeg van mijn Bee-vriendinnen maar waar ik door allerlei omstandigheden nog niet aan toegekomen was.

Stofjes was geen probleem, daar heb ik genoeg van en zoveel was er trouwens niet nodig. De rest van de spullen had ik ook, dus was het een koud kunstje om dit te maken. Omdat ik de lijm goed wilde laten drogen, heb ik een nachtje gewacht voor ik verder ging. Na een nachtje vol met klemmen was het prachtig opgedroogd en kon ik het tweede deel gaan maken. En dit was het eindresultaat, lief koppie toch?

Het weer viel in het weekend erg mee en omdat DH druk was met het koor waar hij zingt gebruikte ik mijn tijd om de tuin een beetje op te pimpen. Ik houd erg veel van bosviooltjes, dus daar heb ik de etagère mee vol gezet:

en het tafeltje in de hoek dicht bij mijn leeshoekje:

Op de tuintafel heb ik vlammend rood gezet:

die is al klaar voor het seizoen

Zaterdagmiddag, nadat we terugkwamen van het feliciteren van de overbuurman, lag er een briefje in de bus dat de post een pakketje had afgeleverd bij de buren. Een pakketje uit Amerika, dat kan in mijn geval maar één ding beteken: stofjes!!

Gelukkig was er iemand thuis bij de buren en kon ik meteen beginnen met stofjes aaien. Het waren de stoffen uit de serie Luna Notte van Moda die erin zaten. Toen ik ze zag op internet was ik er al helemaal weg van, maar ze waren nog stukken mooier dan op internet!

Ik heb 13 verschillende dessins uitgekozen die erg goed bij elkaar passen:

Ik heb er nog niet meteen een bestemming voor, alhoewel ik in de projectenla een patroon voor een tas heb liggen die er prima van zou kunnen. Voorlopig houd ik het even bij aaien en aaien en aaien, want wat kun je beter met nieuwe stofjes doen………

Van de twaalf dagen voor Kerstmis en een levensboom…

Ook al duurt het nog even voor het weer Kerst is, toch worden met enige regelmaat allerlei patronen voor dat gezellige feest op internet aangeboden.

Allerlei stitcheries, quiltjes en gebruiksvoorwerpen, het een nog leuker dan het ander komen via via in mijn mailbox terecht. Ook al ben ik dan voorzichtig begonnen aan Snow Days toch kriebelt het regelmatig om aan iets anders te beginnen, want ze zijn zo leuk! Snow Days is een project dat ik hoop volgend jaar tegen de winter af te hebben, dus iets kleiners, wat sneller gaat is van harte welkom.

Esther Aliu, een van mijn favoriete ontwerpsters, heeft voor Kerst een wallhanging ontworpen genaamd The twelve days of Christmas, naar het gelijknamige liedje waarin gezongen wordt dat de geliefde van alles bracht vanaf de eerste tot en met de twaalfde dag van Kerstmis. En wat bracht hij dan? Beginnend met de eerste dag (13 december dus):

A partridge in a pear tree
Two turtle doves
Three French hens
Four calling birds
Five golden rings
Six geese a-laying
Seven swans a-swimming
Eight maids a-milking
Ten Lords a-leaping
Eleven pipers piping
Twelve drummers drumming

Da’s echte liefde want die man heeft zich ‘n slag in de rondte gesjouwd met al die cadeaus. Je moet trouwens wel een groot huis hebben om alles op te slaan, en eerlijk gezegd lijkt het me ook erg lawaaierig met al die muzikanten en dieren om je heen.

Zoals gezegd heeft Esther een BOW ontworpen voor Kerst. Deze keer dus niet maandelijks maar elke week een nieuw deel, 6 weken lang. We zijn nu bij week 3 en ik vind het er al leuk uitzien.

Helemaal weten we het nog niet, maar het moet een boom worden met ballen erin. Op elke bal staat een van de dingen afgebeeld die de true love meebracht. Als je een beetje doorwerkt is het goed te doen en bij te houden (wat erg belangrijk is vind ik).

 
Dit is paper pieced.
Opdracht 1 was twaalf van deze vormen.

 
Dit zijn de kerstballen.
Opdracht 2 was het maken van 12 voor- en achterkanten
Applicatie van:
’n patrijs in een perenboom
’n tortelduif
’n Franse hen
en een blackbird (calling bird)

  
Opdracht 3:
Applicatie van:
’n gouden ring
’n gans met haar ei
’n zwaan
en een melkmeisje

Tot zover het project waar ik tussendoor aan werk. Iedere dinsdag komt er een nieuwe aflevering, dus volgende week komen de laatste 4 applicaties van de kerstballen aan bod.

Ik heb me ook ingeschreven bij Mip Rondelle. Zij maakt prachtige dingen. Een hele tijd terug heb ik meegedaan aan een BOM van allerlei huisjes en vorig jaar had ze een BOM waarin prachtige bloemen geborduurd werden op zijde. Ik heb alles daarvoor in huis, maar helaas heeft de tijd me ontbroken om daaraan te beginnen. Maar ik ga het zeker nog doen! Volgende week gaat er een nieuwe BOM van start, weer geen echte BOM, want het zijn drie delen die binnen 9 weken komen. Het heet Arbe de Vie en het bestaat helemaal uit borduurwerk. Ik verheug me er erg op.

Al dat handwerk komt als een geschenk uit de hemel, want meer zit er momenteel niet in. Ik ben vorige week zaterdag naar een ontzettend leuke quiltdag in Helmond geweest, georganiseerd door Sabineke, samen met mijn Bee vriendinnen. Eigenlijk is dat vragen om problemen, maar ja, leuke dingen laat je niet snel schieten. Vorig jaar moest ik al verstek laten gaan, dus nu wilde ik persé. Het was een hartstikke leuke dag op voor mij minder goede stoelen, dus zondag vertikte mijn lijf het om te lopen, zitten en staan. Ik heb braaf plat gelegen, twee hele dagen! Gelukkig is de pijn nu wat minder en kan ik weer een beetje rondlopen en af en toe wat zitten. Ik ben nog erg voorzichtig en rust nog minimaal halve dagen, maar er zit vooruitgang in. En dat is maar goed ook, want fatsoenlijk eten schiet er echt bij in als ik in bed verblijf. Het experiment waar ik zo hoopvol aan begon is helaas jammerlijk mislukt……..

Van het einde van een reis……

Gisteren waren we weer bij elkaar, de Beekes. Allemaal kwamen ze hier met hun top of blokken van Journey of a Quilter waar we in februari mee gestart zijn. Met twee bakken vol stash begonnen we met vijven aan deze leuke quilt naar een ontwerp Leanne Beasley. Gedurende deze reis verbaasde ik me er al over dat er gaandeweg vijf verschillende quilts ontstonden ondanks de toch beperkte stof voorraad.

Bijna alles en iedereen is klaar nu:

Twee van ons hebben al een bijpassende rand gevonden, drie (waaronder ik) moeten daarnaar nog op zoek. Ik wil graag een rand met grote bloemen, maar ik ben bang dat het nog een heel karwei wordt om daar iets in blauw bij te vinden. Ik ga maar vast eens beginnen met surfen.

Het etiket heb ik al klaar. Dat ging sneller dan ik dacht. Ik ben sinds een tijd helemaal weg van Bronwyn Hayes, die de Gingham Girls creëerde.

Een van de Beekes vroeg zich af of het niet leuk zou zijn om een gezamenlijk etiket te maken, waaruit zou blijken dat we allen de YoaQ  in dezelfde tijd hadden gemaakt. Gisteren bracht een van de anderen een enige afbeelding mee getekend door Bronwyn met 6 dames erop. Het komische was dat deze een aantal attributen bij zich hadden die van toepassing konden zijn op ons. Alleen, wij zijn met vijf en niet met zes dames. Dus heb ik de afbeelding wat aangepast voor dit doel:

(Ik zou dan de dame zijn die helemaal rechts staat, omdat ik het meest sticht van ons groepje.)

Ik vind het zo leuk dat ik mijn etiket maar zo vast heb gemaakt en geprint op bedrukbare stof. Het geeft niet alleen weer dat we met vijven een groep vormen, maar ook hoe hecht en verbonden we zijn. In het middenblok van JoaQ staat:

“I have stitched, formed friendships, laughed, shared secrets, eased burdens and learnt lessons. For this I can be grateful. This is the Journey of a Quilter.”

Zeker na dit jaar samen werkend aan dezelfde quilt, voel ik dit precies zo en kan dit alleen maar beamen. Deze reis heeft me veel gebracht!

Van quilten, patchen, het einde van een reis en de voice of Holland

In februari begon ik – samen met mijn 4 beevriendinnen – aan een reis. We gingen samen op weg, we begonnen aan the Journey of a Quilter. Het is nu acht maanden verder en de top van dit reisverslag zit in elkaar.

Ik ben er best blij mee, want ik vind het een mooie top. Alles wat quilten zo leuk maakt zit er in. Dan bedoel ik niet alleen stofjes, patchen, stitcheries en quilten, maar ook alle dingen die je deelt met je beevriendinnen bijvoorbeeld, of online, met leden van de groep waar ik me bij heb aangesloten. Er staan prachtige teksten op, vooral het middenstuk is een favoriet van me. Het zijn bijna clichés zo waar zijn ze. Nu nog op zoek naar een rand en een achterkant en als ik die gevonden heb eens nadenken hoe ik precies ga quilten. Ik heb al een aantal embellishments verzameld die ik hierin wil gaan verwerken, maar hoe precies weet ik nog niet. Het zijn prachtige schaartjes, hartjes, engeltjes en andere bedeltjes die in de quilt kunnen worden gewerkt. Misschien doe ik ook nog iets met kantjes en bandjes, maar daar ben ik nog niet zeker van. Eerlijk gezegd heb ik ook geen idee hoe ik de rand ga maken, ik voel wel voor een groot patroon en dan gewoon stroken als rand. De quilt an sich is al druk genoeg, daar past beter een eenvoudig kader om denk ik. Als ik zo naar de quilt kijk ligt het voor de hand om er iets blauws omheen te zetten.

Volgende week hebben we weer JoaQ bee. Een top is al helemaal af, met rand erbij, de overigen hebben de blokken al zover af dat de tops ook al bijna in elkaar zitten. Ik zal zoveel mogelijk foto’s maken, altijd leuk om te zien hoe verschillend ze zijn.

Voor de Tail Feathers is de achterkant net binnen gekomen. Na lang zoeken vond ik nog 4 yards van een van de stoffen uit de serie Fig Tree Patisserie die ik voor de top gebruikt heb. De prijs was nog heel interessant ook. Nu kan ik ook deze top gaan dubbelen en daarna quilten. Ik ben van plan om deze lapquilt op de machine te quilten, nu maar hopen dat dit een beetje mooi gaat. Het meeste zal wel in de ditch gequilt gaan worden, dus dat moet te doen zijn.

Ik ben helemaal in de ban van een nieuw TV programma “The Voice of Holland”. Het gaat me niet zozeer om de talentenjacht, maar er wordt zo goed gezongen en zoveel nummers waarvan ik ineens denk “oh ja, da’s waar ook, die en die zong toen al zo goed”. Dat is heel erg leuk, want ik word herinnerd aan nummers die ik of compleet vergeten ben, of al jaren niet meer van gehoord heb.

Gisteren was er een man die rastafari was, niet alleen in uiterlijk, maar zeker ook in zijn gedragingen. Hij zong No woman no cry van Bob Marley en ineens was ik weer jong en zong uit volle borst het nummer mee.

Mijn kinderen hebben de idee dat ik van net iets na de Middeleeuwen kom volgens mij, want steeds als ik iets mee zing dat hen ook bekend in de oren klinkt vragen zij zich af hoe ik die teksten toch allemaal weet. Ik probeer hen steeds weer uit te leggen dat de originelen uit “mijn tijd” komen en dat zij slechts de coverversies hoorden. Maar hoewel ik best af en toe een stukje down Memory Lane wil lopen, kan ik toch ook met plezier luisteren naar sommige zangers en zangeressen van nu. Ik ben een groot bewonderaar van Alan Clarke bijvoorbeeld

Mijn MP4 speler is een mengelmoes van muziek van aanvang 60er jaren tot nu toe en heel veel er tussen. Dus mocht je ook een trip naar Memory Lane willen ga dan eens kijken bij de Voice of Holland, wie weet hoever je terug in je geheugen gaat…….

Bedenk wel:ware schoonheid zit van binnen
helaas zit ware lelijkheid meestal van buiten!

Van een verrassing en een confrontatie…..

Soms doe je dingen omdat je gewoon vindt dat je ze moet doen. Je denkt er niet over na, maar doet het gewoon. Je hoeft er ook niet uitgebreid voor bedankt te worden, je hoopt alleen dat als jij eens hulp nodig hebt dat er dan ook iemand voor jou zal zijn die niet nadenkt, maar gewoon handelt.

Jaren geleden woonde ik alleen met mijn dochter, die we nu Jongste noemen en had nèt mijn DH ontmoet. We vonden elkaar echt, brachten wel al tijd met elkaar door, maar woonden nog niet bij elkaar. Ik werkte full time, Jongste ging naar de basisschool en om een en ander wat makkelijker te maken had ik een hulp. Ze kwam trouw iedere maandag ochtend en zorgde ervoor dat mijn huis steeds spic and span was. Ook al was ik meestal weg als zij kwam toch leerden we elkaar steeds beter kennen. Ik ging weleens naar haar huis als dat zo uit kwam en ik had ook wel eens vrij, zodat we elkaar toch regelmatig zagen. Ik wist dat haar huwelijk niet denderend was, maar ach, dat was bij meer mensen het geval. Tot ze op een gegeven moment bij mij kwam en zei dat ze thuis weg moest. Met haar twee zonen. Ze hoefde niet eens veel uit te leggen, ik zag dat het haar ernst was en dat het snel moest. Mijn huis was niet groot genoeg om daar met 5 personen in te wonen. Dus belde ik (mijn toen nog niet) DH en vertelde hem van het probleem. Ik had ook de oplossing. Als ik nu eens bij hem ging logeren, met Jongste, dan kon mijn hulp in mijn huisje logeren. Dat hebben we toen gedaan. Zij heeft een paar maanden in mijn huis gewoond en ik bij DH. Toen ze zelf een huis kreeg hebben we haar geholpen met verhuizen en zoals het wel meer gaat verloren we elkaar uit het oog. Vorige week ging de bel en er stond een mevrouw voor de deur met een prachtig boeket bloemen. Het was mijn hulp van toen! Nee ze kwam niet binnen, ze wilde alleen even het boeket afgeven. Het was die dag 25 jaar geleden dat ik haar hielp toen ze op mijn stoep stond. Ik had nog wel eens aan haar gedacht, maar dat was ook alles. Maar blijkbaar was mijn hulp aan haar zo in haar geheugen gegrift dat ze de datum nog onthouden had. Ontroerend dat ze niet alleen daar nog aan denkt, maar me ook nog kwam bedanken….

Maandag ging ik naar de bieb, ik wilde wat nieuwe boeken halen. Dat gaat over het algemeen erg snel, want ik heb een lijstje van schrijvers die ik nog wil lezen, in mijn agenda zitten. Ook in ons dorp gaat de bieb mee met de vaart der volkeren en wordt er steeds meer zonder personeel gedaan. In plaats van een mevrouw die je boeken inlas, was er een apparaat. Dat had ik vorige keer wel gezien, maar toen had de mevrouw van de bieb me geholpen. Nu stond er ineens een heel groot apparaat. Er stond niemand bij, dus ik kon meteen beginnen. Maar helaas, waar ik ook keek er stonden alleen maar allerlei knoppen over betalen en zo, maar nergens over uitlenen. Ik vind mezelf behoorlijk modern en ben gek op allerlei gadgets, maar helaas, dit ding snapte ik dus niet. Ineens komt er een klein handje op mijn been en een klein stemmetje vraagt “Zal ik u even helpen?” Ik kijk omlaag en daar staat een jochie, twee turven hoog, meer niet. Ik zeg: “Ken jij dit dan?” “Ja hoor”, zegt ie, “ik haal altijd boeken hier”. We kregen een heel gesprek, hij vertelde me dat hij het liefst boeken haalde over ruimtevaart, het weer en het milieu. Maar ja hij was al vijf! Toen hij erachter kwam dat ik ook boeken kwam lenen vertelde hij me, dat ik dan toch echt een ander apparaat moest hebben. Dat bleek ik over het hoofd te hebben gezien omdat er een paar mensen voor stonden. Hij was meteen maar zo vriendelijk om me daar even mee te helpen. Schattig was het, maar ik voelde me ineens zoooo oud! Geholpen worden door een jochie van vijf! Ik was ineens stukken minder modern……

Van een handleiding die niet wil naar een Baltimore

Een paar maanden terug bestelde ik een upgrade van EQ6 naar EQ7 want ik wilde mee in de vaart der volkeren. Ik had nooit erg veel gedaan met EQ6 maar wilde daar met EQ7 verandering in brengen. Voor alle zekerheid had ik me ook ingeschreven voor een Nederlandse handleiding en deze werd begin augustus geleverd. Niet als boek, maar als USB stick. Op zich geen probleem, maar na de eerste keer alles bekeken te hebben en mijn pc te hebben uitgeschakeld kon ik doen wat ik wilde, mijn pc herkende de USB stick niet meer. Ik ben niet voor een gat te vangen, maar na alle beschikbare poorten te hebben geprobeerd, zelfs die van mijn laptop en een andere PC bleef het ding onzichtbaar. De service van Quiltplaza is grandioos dus na een mailtje van mij kreeg ik van een vriendelijke meneer aan de telefoon te horen dat er een nieuwe aan zat te komen mèt een retourenveloppe, zodat het me niets zou kosten om de foutieve stick terug te sturen. Afgelopen week viel het ding inderdaad op de mat. Ik durf het helaas niet te zeggen, maar hij doet-ut-nie wat ik ook doe. Ik ben er – om alles maar uit te sluiten – zelfs de buurt mee in geweest om op een heel andere PC te kijken of het daar ook niet werkt. Helaas, het mocht niet baten, dus maar weer een email met het heuglijke (not) nieuws sturen.

Vorige week hadden we weer een JoaQ bee. Ik had twee keer verstek moeten laten gaan, vanwege het heerlijke (!) weer de laatste maanden, maar nu kon niets me tegen houden, ik toog naar België. Het verbaast me steeds hoe we met vijven met het grabbelen uit twee bakken vol stash toch compleet andere blokken maken. Een van ons had de top zelfs al af!
Helaas is de lichtval niet helemaal goed, de kleurintensiteit van de top is voller.

Ik ben zelf bezig met blok 9, het laatste blok. Het einde komt in zicht.

Nadat mijn bestelling Lumière de Noël binnenkwam heb ik meteen nog een aantal yards bijbesteld omdat ik zag dat ik voor de quilt Snow Days te weinig variaties had. Deze bestelling is vandaag geleverd, ook weer een stapel om eerst intensief te gaan aaien.

  Nu kan ik echt van start. Het was moeilijk om niet te beginnen, dus mocht ik van mezelf twee blokken maken. Een kleiner en een groot blok.
Zijn ze niet leuk?

Naast al de stitcheries die ik onweerstaanbaar vind, word ik toch heel erg getrokken naar het maken van een Baltimore zoals ik al eerder schreef. Van mijn Bee-vriendinnen mocht ik een aantal boeken lezen, zodat ik nog meer getriggered werd om hieraan te beginnen. Ik wil om te beginnen graag iets maken van vier 16” blokken, net groot genoeg om te beginnen. Het eerste blok dat ik gekozen heb is een soort krans met rozen naar een patroon van Elly Sienkiewicz, van haar heb ik inmiddels zelf ook al een boek gekocht.

Omdat de BOM Down in the Garden over 3 maanden afloopt heb ik me ook aangemeld bij een Baltimore Album Quilt BOM die in januari begint. Hier zie je hoe deze quilt eruit gaat zien. De bovenste foto is van de quilt zoals die wordt, de onderste foto is de achterkant als je de quilt maakt met de qayg methode. Het duurt alleen nog zo lang voor het januari is…….

Van de reis die verder gaat en een klein stukje tuin….

De warmte is gelukkig weg, het lijkt af en toe zelfs herfst. Een van de twee leukste jaargetijden, samen met de lente. Heerlijk is het om ‘s ochtends weer die knisperende buitenlucht te ruiken en lekker binnen bezig te zijn terwijl het hard waait. Het is weer dat uitnodigt om van alles te doen op quiltgebied.

De laatste twee weken heb ik behoorlijk wat gedaan aan mijn BOMs. The Yourney of a quilter gaat langzaam maar zeker verder, na een soort tussenstop in juni en juli. Alle blokken heb ik gesneden en zitten zelfs al in elkaar, ik moet alleen nog alle dingen die gestitcht moeten worden overbrengen. Hieronder zie je blok 4, 5 en 6.

Blok 5 heeft extra veel tijd gekost. Ik wilde de tekst eerst met twee draden stitchen, zodat deze wat meer uit zou komen, maar nadat ik de hele tekst klaar had vond ik het te veel van het goede. Dus moest alles er weer uit en dat gaat moeilijker dan je denkt. Daarna leek het alsof er geen eind aan kwam, eerlijk gezegd was het ook wel saai om alleen maar letters te stitchen.

Volgende week heb ik weer mijn gezellige Bee, met mijn mede reisgenoten. Ik ben zo benieuwd hoe ver zij zijn en hoe hun blokken er uit zien!

Intussen zijn de Generaaltjes gearriveerd. Ik had een prachtpatroon liggen van Crab –apple Hill met de naam “Snow Days” waar ik helemaal weg van was. Ik vond alleen de kleurstelling iets te flets en niet bij mij passen. Het is een vrij grote quilt, mooi voor een lapquilt voor het winterseizoen. Toen ik dus de nieuwste Generaaltjes zag, wist ik meteen, dit zijn ze.

Zeg nou eerlijk, zijn ze niet prachtig?

Ik had me al helemaal voorgesteld om daar aan te beginnen, tot ik vorige week het boek The Best of Baltimore Beauties vond, geschreven door Ellt Sienkiewicz. Ik was al een hele tijd van plan om een Baltimore te maken, maar tot nu vond ik geen patronen die me enthousiast genoeg maakten om te beginnen. Maar nu, dit boek! Zo mooi en zo afwisselend! En het was nog bijna de helft afgeprijsd ook! Ik zit er met smart op te wachten!

Bij al dit nieuws zou ik bijna vergeten om te vertellen dat ik tussendoor ook aan het werken ben aan de blokken van Down in the Garden, van Leanne Beasly. Deze BOM krijg ik al gedurende zes maanden binnen, maar ik vond dat ik moest wachten met hier aan te werken tot ik wat minder WIPs zou hebben. Alleen telkens als er weer een blok binnen kwam zacht het er zo aantrekkelijk uit dat ik de verleiding niet kon weerstaan en er toch maar aan begonnen ben. Het zijn fantastisch mooie patronen, maar erg arbeidsintensief. Er zit erg veel stitchwerk aan, veel meer dan aan de andere blokken van Leannes House. Ik heb nu twee blokken af van de zes die ik heb liggen, blok zeven is al bijna weer onderweg, dus ik hoef niet bang te zijn dat ik inloop op het schema.

De kleuren zijn helaas niet zo helder op de foto’s. De blokken zijn in het echt wat helderder en frisser van kleur. Maar voor een impressie is het voldoende.

Voorlopig is dit weer voldoende, ik ben weer helemaal bij…

Van warmte, geen inspiratie, kerststofjes en een leuk boek…

Deze maand is er weinig terecht gekomen van schrijven voor mijn blog. Een deel van de maand was het veel te heet om wat dan ook te doen, de inspiratie om te schrijven bleef dan ook compleet achterwege. Hoe ik ook dacht geen onderwerp te vinden. Over een onderwerp heb ik lang getwijfeld. DH en ik vierden een feest deze maand. Het was het feest van 150 jaar. We hebben genoten, het feest was meer dan geslaagd, niet alleen voor ons, maar voor alle gasten. Er waren ruim 500 enige foto’s gemaakt, dus ook daar lag het niet aan. Maar na rijp beraad besloot ik om dit toch achterwege te laten, niet omdat ik er niet van wilde vertellen, maar omdat ik niet al te veel persoonlijke zaken hier neer wil pennen.

Het hele land zuchtte onder de hitte, ook al waren er dan geen officiële hittegolven, De Bilt bleef net onder de norm, maar in het Zuiden begon de hitte eind juni en duurde voort tot net een dag voor ons feest! Ik had zoveel geluk met het weer, de temperatuur zakte naar een goede 22 graden dus we konden heerlijk gebruik maken van het terras. Daarna ging het weer richting 30 graden, wat resulteerde in steeds moeier wordende mensen om me heen. Ons huis is gelukkig koel, in de woonkamer werd het niet warmer dan 22 graden en op de andere verdiepingen hebben we gelukkig airco, zodat slapen geen probleem was.

Met dat weer doet een mens niet veel. Ik stond in alle vroegte in de tuin om al mijn potplanten te voorzien van water maar daarna gingen alle deuren en ramen dicht om pas weer laat in de avond open te gaan. Gelukkig was daar eerst het WK (ik had trouwens gelijk, “we” werden geen wereldkampioen) en daarna de Tour als afleiding. Het leukste aan dit soort evenementen vind ik de nabeschouwingen en andere programma’s daaromheen, dus was er een kleine leemte toen alles achter de rug was.

Quilten was ook niet meteen iets om te doen met de hitte. Af en toe een beetje stitchen maar daar hield het wel mee op. Een van de dingen die ik wel deed was stofjes kopen op het internet. Ik gooide van alles in mijn virtuele karretje om aan het eind van mijn bezoek toch maar weer alles te deleten. Ik vind soms dat ik zoveel heb dat ik alleen maar funshop. Tot ik de nieuwe serie van French General van Moda zag…. “Lumière de Noël”. Een prachtige range van kerststoffen die niet alleen rond Kerstmis mooi is. Houd me te goede ik vind de traditionele kerststoffen prachtig, maar ik wilde nu iets wat ik langer kan gebruiken of hangen dan 3 à 4 weken en dat is dus deze serie. Ik heb me niet kunnen inhouden en heb een aantal yards besteld. Het was nog best moeilijk kiezen, want de ene was nog mooier dan de andere.

Zijn ze niet prachtig? Ik heb 13 verschillende stoffen besteld, en kan bijna niet wachten tot ze binnen zijn. Vandaag kreeg ik een email dat ze verstuurd zijn, dus het kan nog wel een weekje duren voor ze hier zijn. Als het allemaal zo mooi is als ze er op de site uitzien, dan denk ik dat ik nog meer van de serie wil…….

In Homespun, een fantastisch Australisch quiltblad, zag ik een recensie van een boek dat me wel interessant leek. Het heet Home Sweet Sewn. Eigenlijk viel ik meteen voor de omslag, ik vind de theepothoes zo verschrikkelijk grappig.

Vinden jullie het niet leuk?
Ik vond het bij een Britse boekwinkel, die geen verzendkosten rekent en claimt dat het binnen twee dagen bezorgd wordt, ook in Nederland. Morgen zou ik het dus binnen moeten krijgen, ik ben benieuwd!

Ik ben nog steeds bezig aan blok 5 van Journey of a Quilter. Het lijkt alsof ik dat blok maar niet afkrijg, hoe lang ik er ook aan werk. Deze maand moet het nog af, dat moet lukken, ook al heb ik dan nog maar een dag……