Van duinen met konijn en boom….

Sneller dan verwacht vond ik het blok voor december op de mat. Het is het blok waarvan de naam ook de blogtitel van vandaag is. De maakster van het blok heeft er met zweet en wat dies meer zij aan gewerkt zei ze me. Maar het is een prachtig eindresultaat geworden.

Het konijn is ondanks zijn schutkleuren duidelijk te herkennen, wat ik erg knap gedaan vindt. Zoals al eerder gezegd de blokken zijn 15 x 15 cm. groot, dus kun je nagaan hoe klein dat konijntje in werkelijkheid is. En het bestaat ook nog uit 9 stukken, OK stukjes, wat de moeilijkheidsgraad alleen maar groter maakt.

Ook met dit blok ben ik reuzeblij. Ik ben er inmiddels uit hoe de quilt in elkaar gaat. In het midden maak ik een groot Mariners Compass en zonder sashings ertussen. De maat van de hele quilt is ca. 70 x 70 cm. Ik denk nu nog dat het quilten alleen in de ditch hoeft en misschien door een paar lijnen van elk blok, maar dat zie ik wel tegen de tijd dat ik daar ben. De deadline is eind februari, dat zou toch te doen moeten zijn…..

 

Van een zeester, een bootje en …..

Langzamerhand komt het einde van mijn quilt “Aan het strand” in zicht. Vorige week en vandaag kwamen er weer twee blokken binnen die ik graag wil laten zien.

Vorige week kwam de zeester binnen, in prachtige kleuren die weer erg goed bij de rest passen:

En vandaag lag er een boot op de mat. Deze was al een keer eerder aan me gestuurd, maar helaas is er onderweg iets fout gegaan want hij was nooit aangekomen. De lieve maakster heeft toen meteen een tweede voor me gemaakt, waar ik natuurlijk erg blij mee was:

De blokken zijn niet erg groot, slechts 15 x 15 cm, dus het is soms een priegelwerk om alle onderdelen goed te krijgen.

Ik heb nog een blok van deze maand te goed en nog eentje van de maand september. Omdat ik niet heb genoteerd wie ik welk blok gestuurd heb weet ik niet welk blok van december is en welk van september. Er zijn verschillende manieren om de quilt in elkaar te zetten, met of zonder sashings, met een Mariners Compass op de hoeken of juist als middenblok, er zijn verschillende mogelijkheden.

Onze huismuis (of muizen) heeft (hebben) van het lokdoosje gegeten alsof het de allergrootste lekkernij was. Het eerste doosje was binnen no time helemaal leeg. En omdat het tweede doosje dat er sinds een dag of vier staat, totaal niet is aangeraakt hebben we toch het donkerblauw vermoeden dat het spul heel erg goed heeft geholpen. Van bewoning van de schuur is niets te merken, maar voor alle zekerheid laten we de doosjes toch maar staan, je weet maar nooit…….

 

 

 

 

Van trippel trappel, trippel trap…….

Als je deze titel leest en naar de datum kijkt van dit blog verslag zou je kunnen denken dat het over de Sint en/of zijn paard gaat. Dat zou kunnen natuurlijk maar niets is minder waar. Hoewel, het begon er wel mee, tenminste hier in huis, in de schuur begon het al eerder.

Maar voor dat het te ingewikkeld wordt en het lijkt alsof ik wartaal schrijf begin ik maar bij het begin. Dat was wel met cadeautjes voor 5 december. Zover de link met Sinterklaas. Ik verzamel cadeautjes, als ik iets leuks zie voor een van mijn 3 kleinkinderen koop ik het en bewaar het tot de dag waarop ik ze nodig heb. Zo ook dit jaar. Ik had een grote AH plastic zak en daar stopte ik alles in. Bij de cadeautjes zaten een paar hele leuke kleine Indiase doosjes, met veel kraaltjes en bling bling. De bedoeling was dat ik daar oorbelletjes in zou stoppen. Dat is toch veel leuker verpakt dan in een papiertje, niet dan? Er zaten ook een paar netjes met gouden chocolade munten bij, altijd leuk om erbij te doen dacht ik.

Twee weken geleden wilde ik aan DH laten zien wat ik al had en pakte de zak uit het ketelhok. Dat hok ligt naast mijn werkkamer op de bovenste verdieping. In het ketelhok staat van alles, keurig in kratten, met labels erop. Tegen het stof en meteen overzichtelijk opgeborgen. Ik pak dus de zak en zie dat die een beetje kapot is aan de onderkant. Een paar maanden geleden zou ik me afgevraagd hebben waar ik achter was blijven hangen maar nu wist ik het meteen, muizen!

Ik wist dit omdat ik dezelfde ervaring al eerder heb gehad. In onze schuur was tot twee keer toe de zak met vogelvoer aangevreten. Het was duidelijk, we hadden inwoning! En met volledig pension ook nog. Het vogelvoer ging dus in een grote plastic ton, helemaal afgesloten zodat er geen enkel dier meer bij kon. Nadat de nieuwe bewoner eerst nog geprobeerd had of toiletpapier in zijn dieet paste zagen we niets meer van hem. Ik keek regelmatig maar er was geen spoor meer te bekennen. Ik nam dus aan dat hij (of zij, maar om erger te voorkomen hoop ik echt op alleen een hij) een ander onderkomen had gevonden. Nou dat klopte helemaal dus. Naast mijn werkkamer dacht ik en daar was ik niet echt blij mee.

De plastic zak werd vernieuwd, de chocolade werd in een kistje gestopt dat vergrendeld werd en verhuisde naar mijn werkkamer. In de schuur én in het ketelhok zette ik een muizendoosje met vergif neer. In de handleiding stond dat je moest controleren of ervan gegeten werd en ja hoor, het zakje in het doosje was de volgende dag kapot en er lagen wat korrels. Ik haalde opgelucht adem. Tot daarnet dus…..

De cadeautjes moesten nog ingepakt worden. Met een zwaai pakte ik de zak en schudde er de cadeautjes uit. Niet alleen de cadeautjes dus, er kwam een lading andere dingen mee. De bling bling doosjes waren blijkbaar in trek geweest, want de hele vilten onderkant was eraf en lag in stukken in de zak, samen met  een aantal muizenkeuteltjes. Argggghhhhh hij heeft in mijn werkkamer zitten schransen! Hij heeft een feestje gebouwd binnen een meter van me!! Ik ben niet bang van muizen, echt niet! Ik wil ze alleen niet in mijn buurt hebben! Jaren geleden heb ik in een huis gewoond met een immens grote tuin, met kippen, konijnen alles wat je maar kon denken. In de winter kwamen de dieren uit de bossen achter ons steeds dichter bij en vonden hun voer bij de kippen en konijnen. Alleen de muizen kwamen binnen, met hele hordes. En ze waren zo brutaal dat ze in de woonkamer gewoon langs je heen liepen en soms zelfs over je voeten heen trippelden. Sinds die tijd wil ik geen muizen in mijn buurt!

Ik heb dus nog maar wat muizen lokdoosjes gekocht, en verdekt opgesteld in mijn werkkamer. En nu maar hopen dat ze heel snel die dingen ontdekken en hun buikje er rond aan eten. Zolang ze nog niet voor me werken hebben ze hier niets te zoeken. Want als het dit soort muizen zouden zijn mochten ze blijven, echt! Ik ben bang dat ik hier naar kan fluiten, als iemand van jullie ze ooit gezien heeft, laat het me dan weten. Dan haal ik misschien één doosje weg…….

 

 

 

 

 

Van een opgeruimde tuin, mist, geen enkele traptrede, sneeuwdagen en een emmertje met schep op het strand…….

Na een afwezigheid van bijna een maand om redenen waarmee ik jullie niet zal vermoeien schrijf ik maar weer met frisse moed een stukje op mijn blog. Als ik nog langer wacht, hoef ik haast niet meer te schrijven….

Vorige week lag zowel de voor- als de achtertuin vol met blad. Het weer was prima dus uitnodigend om een goed met de bladhark te keer te gaan. De bladmand was net leeg gemaakt, dus snel aan de gang voor de rest van de straat dit ook ontdekte. DH zwaaide met de harken en ik begon aan de hosta’s. Prachtplanten, maar ze zien er niet uit als ze uitgebloeid zijn. Meteen ook maar de hop onderhanden genomen en links en rechts nog wat verdwaald spul meegepakt. Mijn tuin staat sinds de zomer vol met hele kleine worteltjes, overal vind je ze. Dit blijkt de dank te zijn van vele kleine vogeltjes voor het verzorgen van de Fligh in Mac. Omdat er een explosie binnenviel van de tuincentra in de omgeving die allemaal schreeuwden dat de bergthee zo goedkoop was (en omdat ik het ook zo’n gezellige seizoenplant vind, heb ik meteen een pallet gehaald en her en der wat neergezet:

De camellia stond tot mijn grote verbazing al barstensvol met knoppen. Ieder jaar denk ik weer “deze keer vriezen ze allemaal kapot, dat kan niet anders” en ieder jaar buigt de struik onder de vele bloemen.

Na deze prachtige dagen kwam de mist opzetten, dagenlang lijkt het al of ons huis onder een deken ligt. Op zich is dat niet zo’n probleem, maar we zouden zondag met Jongste naar het theater in haar woonplaats en het weer zag er niet lekker uit. We reden hier op de middag weg en zagen geen hand voor ogen. Eerst denk je dan dat de mist zo dik was omdat we hier allemaal velden hebben voor we het dorp uit zijn, maar daarna rijd je stapvoets op de weg naar Den Bosch. Ook daar liggen weilanden aan weerskanten van de weg. Met een vaartje van 50 kwamen we bij Vught aan en eerlijk gezegd werd de mist eerder dikker dan dunner. Toen DH on top of it ook nog zei dat er die middag gewaarschuwd was niet de deur uit te gaan als het niet hoefde namen we het besluit om maar om te draaien. Dan maar geen theater….. Het was wel erg jammer want het was een toneelstuk naar een film gemaakt door Hitchcock uit 1939.

 

Maar helaas voor ons dus geen enkele traptrede. Gelukkig had ik twee weken geleden de kaartjes al bij Jongste DD achter gelaten – een voorzichtige meid is overal op voorbereid – zodat zij samen met haar Lief naar de voorstelling kon.

Tussen alle bedrijven door stitch ik behoorlijk wat aan de quilt Snow Days. Soms patch ik zelfs een beetje. De bovenrand zit nu in elkaar.

Het ziet er een beetje raar uit, want ik heb geprobeerd er een panoramafoto van te maken en dan trekt hij alles een beetje rond. Maar het geeft een idee van de rand.

Zaterdag viel er weer een blok op de mat voor de quilt van mijn DGS. Deze keer was het een emmertje met schepje op het strand.

Nog vier blokken dan heb ik de hele quilt bij elkaar. Ik moet eens gaan nadenken hoe ik de quilt in elkaar ga zetten, want het middenblok hangt daarvan af en dat ga ik zelf maken. Ik denk dat het een mariners compass wordt, maar ik moet het nog even bekijken.

Inmiddels is het 4.45 uur, weer een zo goed als slapeloze nacht. Misschien kan ik nog een paar uurtjes meepakken, die heb ik wel nodig want morgen – eigenlijk straks dus – komt mijn nieuwe machine en daar wil ik echt mee spelen……..

Van ‘n quiltdag, ‘n adoptie en heel veel plezier…..

Gisteren was het weer de jaarlijkse quiltdag in Helmond die dit jaar voor de 3e keer door Sabine werd georganiseerd. Ook dit jaar gingen we weer met onze Bee daarheen, samen in één auto. Het was zalig weer en ik mocht voor in zitten (zal wel komen omdat ik gisteren de oudste aanwezige was ). We moesten omrijden want er was een weg afgesloten, mij zei het niets maar onze chauffeur doorkruist het hele land en gaat nogal eens die kant uit, dus lieten we het haar uitzoeken. Wij zaten goed, een half uurtje meer of minder in de auto was geen straf.

Als je eenmaal binnen bent en een tafel hebt gevonden is het halve werk al gedaan. Meteen bij binnenkomst, we waren aan de vroege kant, stond er naast ons een eenzame quiltster te kijken naar wat er allemaal gebeurde om haar heen. Wij gaan een praatje niet uit de weg, dus binnen no time hadden we haar uitgenodigd aan onze tafel. Dat beviel ons goed, zo goed dat we besloten haar te adopteren. Dit doen we niet zo maar, dat jullie niet denken je hoeft er maar bij te gaan staan en bingo, geadopteerd. Nee we moeten je om te beginnen aardig vinden en je moet vooral lekker en gezellig praten. Niet te veel, dat doe ik wel, maar gewoon gezellig meedoen.

Zoals altijd begonnen we met een Show and Tell. Wij, Beekes (spreek uit Biekes) zijn vorig jaar ter gelegenheid van mijn 60e verjaardag begonnen aan de Yourney of a Quilter. We gebruikten hiervoor twee grote bakken stash en een heel klein beetje van onze eigen voorraad. En kijk, vijf compleet verschillende quilts werden het, waarvan we er vier konden laten zien.

foto: Shirley

 

Het was behoorlijk druk, er waren ook een aantal erg leuke winkeltjes waar van alles lag waar je haast niet aan voorbij kon lopen zonder iets te kopen.

		Druk, druk, druk! Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Foto’s: Shirley

En natuurlijk is mijn geest erg gewillig en pas ik me aan de geldende norm aan en koop, en koop nog wat, en nog meer en als er een pinapparaat boven de toonbank komt tja, dan is de beer los.

Ik ging naar Helmond en kocht... Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Will deed gezellig mee. Bij de Bingo had ze niet alleen het allereerst een rijtje vol, maar ook het eerst een volledige kaart! Zeg nou nog maar eens dat wij geen geluk brengen!

Daarna werden prijsjes uitgereikt voor de mooiste siggies, waar weer twee van ons groepje voor naar voren geroepen werden. Marion en Caroline hadden met recht een prijs voor hun werk: Daarna kwamen de mooiste naamplaatjes aan de beurt. Ondanks mijn werkelijk unieke onzichtbare naamtag viel ik niet in de prijzen….. Als laatste werden de mensen op het toneel gevraagd die alle drie de jaren aanwezig waren. Toen was nummer vier van ons groepje aan de beurt, Petra. Ik heb me het eerste jaar wel ingeschreven en heb de Goody bag wel, maar kon helaas niet omdat ik plat moest liggen toen.

Maar met zo’n leuke dag, vol met gezelligheid, lachen, ohen en aaahen, het ontmoeten van mensen waarvan je alleen de naam maar kent, heb je eigenlijk geen prijs nodig. Mijn prijs was een op stap met mijn Beevriendinnen en de adoptie van Will natuurlijk!……..

Van herfstweer, veel appliqué en nog meer stitchen…

Na het prachtige eind van September gevolgd door het nog mooiere begin van Oktober kwam de herfst dan toch maar naar Nederland. Hier valt het met de regen nog wel mee, over het algemeen is het zelfs zacht weer, maar vanmiddag werd het heel snel erg donker buiten, bijna zwart. Ineens zag ik een bliksemflits, heel fel en riep meteen naar boven of DH mijn PC even wilde uitzetten met alle schijven en andere dingen die daar aanhangen.Meteen viel er een harde, doffe klap, dus het onweerde echt. Alleen, die ene flits en klap waren blijkbaar het hele onweer, dus ik haalde opgelucht adem.

Door allerlei zaken hier was er erg weinig tijd om iets aan mijn hobby te doen. DH had een nieuwe PC, die moest geïnstalleerd worden en dat is sinds jaar en dag mijn werk. Het is niet moeilijk, maar het kost zoveel tijd voor je alles in orde hebt. Maar Outlook (heel belangrijk) heeft alle adressen van contactpersonen en alle oude emails braaf in mappen zitten, de rest van Office doet het ook, voor DH even wennen want ik heb 2010 geïnstalleerd en dat wijkt toch wat af. De rest draait als een zonnetje, dus vanmiddag werd alles op zijn plaats gezet. Eindelijk kon ik wat voor mezelf gaan doen. Het was nog best moeilijk om iets te kiezen, want mijn Tail Feathers is nog niet helemaal doorgequilt. Omdat het zo’n zwaar werk is probeer ik iedere dag minstens 3 draadjes te doen. Meestal lukt dat wel.

Deze quilt is in de ditch gequilt en de geappliqueerde blokken worden gerasterd en gestippeld.  De kleine vierkantjes worden diagonaal doorgequilt.

Daarnaast ben ik tussendoor ook nog steeds bezig met de laatste loodjes van Mijn Hartsverlangen, blok 2 van My Town en natuurlijk ook Snowy Days. Het tweede blok van My Town ben ik op de machine aan het doorquilten, ik wil nog een paar leuke leuke embellishments toevoegen, ik heb al wat ideeen, nog even kijken wat het wordt.

Voor het stitchen, maar ook voor het appliqueren, heb ik voor mezelf een schuin verhoginkje gemaakt. Ik merkte dat ik steeds verder krom ging zitten en wilde mijn stoel niet veel lager zetten. Nu heb ik een strijkmat aan de achterkant verhoogd zodat de mat schuin omhoog loopt en dit werkt een stuk makkelijker. Je blijft ook bijna automatisch rechtop zitten, wat stukken minder belastend is voor mijn rug.

Hier is het een beetje te zien.

Ze worden erg leuk vind ik, het is ook een plezier om er aan te werken. Ik heb hier geen haast mee, gewoon tussen door een beetje stitchen schiet hard op.

Alleen, nu heb ik toch weer een bloedmooie quilt gevonden. Eentje van McKenna Ryan genaamd Bella Garden. De Bom gaat in februari van start, in principe zou dat mogelijk moeten zijn, want ik denk dat mijn Baltimore album een erg langlopend project gaat worden, en dan kan er best iets tussen door. Hier zie je waarom ik zo zit te kwijlen voor mijn scherm, ik denk dat ik het doe……

Van prachtig weer en nog een project……

De afgelopen week was de zomer ineens terug! Na een paar erg natte dagen eindigde september stralend, met fantastisch weer. Buiten is het een enorme etalage van kleuren, goud met rood en allerlei tinten bruin. De straten hier liggen vol met eikeltjes en kastanjes en voor mijn huis ligt het vol met hazelnoten. Overal zie je kistjes staan met daarop zakjes walnoten (20 voor een euro) en pompoenen of chrysanten in even gloeiende tinten. Een klein bakje ernaast om het geld in te doen, wat is het toch heerlijk om in een dorp te wonen.

Door het prachtige weer besloten we om deze week toerist in eigen land te spelen. We gingen naar de Linge en bezochten verschillende kleine stadjes met prachtige huizen en allerlei bezienswaardigheden:

Deze foto’s zijn genomen in Buren, je weet wel van W.A. van Buren.

We reden door een oer Nederlands landschap. Mijn DH zegt regelmatig dat de uitgestrektheid van Frankrijk toch uniek is, dat zie je nergens! Nou, het deed me deugd om toch regelmatig te kunnen zeggen: “Kijk een links, of rechts. Ik geef het je, de uitgestrektheid van Nederland”. (Valt het op dat ik erg van dit land houd?)

En ‘s avonds gingen we gewoon weer heerlijk naar huis, naar mijn eigen bed, mijn eigen airco ( en die was nodig want de lucht was erg vochtig) en vooral mijn eigen werkkamer. Want ook al was het erg leuk, ik werd toch ook een beetje naar mijn eigen plek getrokken, hoe raar dat dit klinkt.

Want ik heb het toch gedaan, ik kon het niet laten. Ik heb nog weer een ander project onder handen genomen. Eigenlijk is het niet nieuw, eigenlijk is het een WIP, dus eigenlijk mag dit gewoon. (‘t Is maar hoe je het jezelf verkoopt zie je…).

Met een van mijn quiltvriendinnen heb ik Snow Days weer opgepakt. Het is een patroon van Crab Apple Hill wat bestaat uit verschillende blokken gecombineerd met stitcheries. Een hele tijd terug was ik al begonnen aan de stitcheries maar zag erg op tegen het maken van de blokken. Mijn quiltvriendin had al een aantal blokken gemaakt en moest nog beginnen met de stitcheries. Zij maakt de quilt in de originele kleuren, maar ik had nog een hele verzameling stoffen liggen van Moda’s Lumière de Noël en had besloten deze te gebruiken. Door mijn vriendin had ik een light ball moment en begreep meteen hoe het zat met de verschillende blokken. Op onze gezamenlijke Bee ben ik meteen enthousiast begonnen met snijden en ‘s avonds was dit het resultaat:

De stitcheries worden voor een deel op een rustige achtergrondstof gemaakt, maar lopen voor de rest door in de blokken. En omdat ik zoooo benieuwd was naar dit resultaat ben ik nog even door gegaan tot ik een hoek af had. Is het geen leuk effect?

In principe werken we er alleen aan tijdens onze Bee een keer per maand en dat wil ik eigenlijk ook zo doen, maar het is moeilijk om dit te laten liggen! Maar ja, dat heb ik ook met mijn Hartsverlangen en My Town, dus ben ik sterk en berg alles netjes op in de daarvoor bestemde bakken. Goed hè?

Van blok II, een postkantoor en verder niets……

De dagen lijken voorbij te schieten zonder dat ik iets doe. Dat is natuurlijk niet zo, want ik ben druk met van alles en niets. Het koor waar DH bij zingt viert dit jaar dat het 100 jaar geleden is opgericht met allerlei festiviteiten. DH is o.a. lid van de Feestcommissie dus ik doe allerlei “kleine” klusjes tussendoor. Het lijken kleine klusjes, maar ze kosten stiekem meer tijd dan je denkt.

Van quilten – of van welke van mijn hobby's ook – komt dus heel weinig. Gelukkig heb ik zo af en toe nog eens een Bee, waardoor er toch nog wat uit mijn handen komt. Vorige week hadden we de tweede Bee van My Town. Mijn eerste blok was zo ver af, dus ik kon met nummer twee beginnen. Dit keer ging het niet zo snel, de beschrijving liet aan duidelijkheid behoorlijk wat te wensen over.

Maar, alles zit nu vast, ik kan met het machinale werk beginnen!

Ik heb een paar kleine dingetjes veranderd. Origineel zat er een grote vogel op de brievenbus en hoe ik ook keek, ik vond hem niet leuk. Misschien doe ik nog iets met een vogel, maar voorlopig zit er een enveloppe in de gleuf. …………..

Van een eerste blok dat af is, een derde dat zich ontwikkelt en natuurlijk WOW……

Het eerste blok van My Town is af, tenminste voor zover het kon. We wilden deze quilt op de quilt as you go manier gaan maken, dus heb ik alles met de machine geappliqueerd, meteen met hobs en achterkant. Van een quiltster kreeg ik ooit de tip om dekbedovertrekken hiervoor te gebruiken. Ik heb meteen een aantal dekbedden bij IKEA aangeschaft, in de grootste maat en heb voor deze quilt maar eerst een kussensloop doorgesneden.

The first block of My Town is finished, that is as far as it can be finished. We decided to use the Q.A.Y.G. methode, so I machine appliqued all the parts. One of my quilting friends told me she was using quiltcovers for backings. So I bought myself a few at IKEA – king size of course – and started cutting the pillowcase.

Eigenlijk wilden we niet aan een ander project beginnen, maar dit was zo leuk dat we er geen weerstand aan konden bieden. Om te voorkomen dat andere projecten bleven liggen maakten we de afspraak om de blokken alleen tijdens onze Bee te maken. Het machine werk mocht thuis gemaakt worden. Ik heb verder nog niets door gequilt, ik wacht daar liever mee tot ik alle blokken afheb.

Actually we didn’t wan to start another project, but as this was such a fun BOM we couldn’t resist it. To avoid other projects being neglected we agreed only to work on this BOM during our Bee. The machine applique was allowed to do at home. I didn’t quilt the remaining parts of the block yet, I will wait untill all the blocks are finished.

Naast My Town heb ik natuurlijk ook gewerkt aan mijn Hartsverlangen. Het is erg veel werk, maar langzaam maar zeker begint ook het derde van blok vier gestalte te krijgen.

Of course I’m still working on Hearts Desire. It’s a lot of work but bit by bit the third one of block four begins to take shape.

Vandaag begon de herfst echt, regen kwam met bakken uit de lucht en de wind gierde om het huis. Lekker quiltweer ……..

Today Fall started for real, it was pelting down mostly all day and the wind is still howling. I really don’t mind, I stay in just patching and quilting…….

Blogger Labels: Town,achterkant,IKEA,Hartsverlangen,Hearts Desire,herfst,Fall,block,parts,project

Van een warme, zonnige dag……

Het was heet vandaag, 30 graden in de schaduw. Een dag dus om alle deuren en ramen dicht te houden, de luifels allemaal naar beneden doen en…. een eind te gaan fietsen. Het is heerlijk om met dit weer op de fiets te zitten, met een beetje rijwind wordt de temperatuur meteen een stuk lekkerder.

Zoals ik al eerder schreef wonen we in een prachtige omgeving, soms is het wel eens moeilijk kiezen welke kant we op zullen gaan. Vandaag kozen we De Kampina, een prachtig natuurgebied dat een groot deel van Noord-Brabant beslaat. We fietsten langs prachtige landerijen en zagen dat de hei prachtig paars aan het kleuren was…

Er bestaan keurige fietsroutes, met knooppunten en zo, maar ik ben meer van “eens kijken waar dat weggetje uitkomt” en samen met mijn Samsung Galaxy ben ik nergens bang voor. Als je niet meer weet waar je bent zet je gewoon je navigatie aan en voila, daar is het antwoord. DH was hier niet zo gerust op, maar volgde toch maar, want je weet maar nooit. Maar het bewijs werd geleverd toen we langs een prachtig ven fietsten en niet precies meer wisten waar we waren…..

We fietsten en fietsten, over bruggetjes en langs stroompjes…

Ondanks het warme weer kwamen we niet veel fietsers tegen. Of het moest zijn omdat ik paadjes koos die niet op de fietsroutes lagen…..

We hebben genoten, misschien kunnen we morgen nog een tochtje voor het weer omslaat……..